W swoim rytmie

          Zdenerwowałam się. Podeszłam do okna. Chciałam się uspokoić, chwilę pomyśleć. Lubię wtedy patrzeć w gwiazdy, a niebo było dziś takie czyste. Nie skupiałam się na niczym konkretnym. Po prostu patrzyłam. Jasne kwadraty okien przemieszały się z ciemnymi. Było już dość późno. W jednym z okien można było bez przeszkód dostrzec obraz w telewizorze. Pomyślałam, że ja również muszę być w pełni widoczna. Dokładnie tak, jak kobieta po drugiej stronie. Tańczyła przy ciepłym świetle żarówki. Nie dla kogoś, dla siebie. Jej ruchy były takie swobodne, bezładne, niemalże dziecięce. Widać było, że ma z tego wiele radości. Uśmiechała się, zamykała oczy, kołysała lekko. Czasem poruszała nawet ustami, więc chyba słyszała swoją ulubioną melodię. Rękoma przeczesywała włosy, odrzucała je na bok. W oknie było widać jej jasne włosy, chude ręce kręcące koła w powietrzu i ciemnozieloną koszulę. Miała chudy, kształtny tyłek. Nawet ja byłam w stanie to stwierdzić, kiedy podnosiła wesoło ręce do góry i wspinała się na palcach, jakby próbowała dotknąć sufitu. Ładna, pełna wdzięku, słodka.

          Teraz dało się zauważyć, że słucha czegoś bardzo rytmicznego, raczej szybkiego. Po chwili muzyka zwolniła, a ona wraz z nią. Przesunęła dłońmi po ciele, zaczęła się wić, kręcić ósemki biodrami. Stanęła w lekkim rozkroku i zaczęła szarpać za guziki koszuli, które ustępowały bez walki. Powoli osunęła w dół koszulę. Moim oczom ukazał się jędrny biust w czarnym staniku. Wciągnięty, opalony brzuch zachęcał do dotyku. Bezczelnie, bezpretensjonalnie. Gdyby w tym pokoju był mężczyzna, musiałby mieć nerwy ze stali, żeby tylko patrzeć. Byłam niemal pewna, że tańczy dla kogoś. Hmm… może nie do kogoś, ale na pewno do czegoś. Myślę, że do lustra. Na pewno. Tak. Wiem – sama jestem kobietą.

          Usłyszałam zgrzyt drzwi. Wróciłeś. Uśmiechnęłam się do siebie. Nerwy już mi przeszły. Wiedziałeś to, patrząc mi w oczy. Uśmiechnięte zawsze, kiedy Cię widzą. Lubię ten moment, kiedy spojrzenia się spotykają. Jesteś przede mną i w Twoich oczach widzę to… widzę, że za chwile nasze usta… na początku niepewnie, choć już dobrze się znają. Delikatne, choć czasem od razu mają ochotę na więcej. Lekko stykają się. Jak muśnięcie skrzydeł motyla. Czuję jak narasta napięcie. W Tobie i we mnie. Wyłącza się umysł, załączają instynkty. Dwa ciała lepiej wiedzą, czego chcą. Zostaje pragnienie. Lubię ten moment, kiedy czujemy się dotykiem, kiedy uwalniamy nasze ciała. Opada zasłona. Widzę i czuje, dotykam, Ty mnie dotykasz. Widzę reakcje, czuję, przyciskam, uciskam, drażnię. Chce i Ty chcesz. Kiedy otwierasz się na mnie i dla mnie, przyspiesza Ci oddech. Prowadzisz moje dłonie, nie bronisz się, poddajesz temu, co czujesz. Ten niesamowicie naładowany emocjami rodzaj ciszy, którą przerywają jedynie głębokie oddechy. Zwykle w pełni mnie to absorbuje, ale…

          Wciąż myślę o tej kobiecie. O jej tańcu. Mam ochotę zatańczyć. Nie tak, jak zwykle tańczymy. My za wiele umiemy. Za dobrze znamy kroki, żeby oddać się muzyce i poczuć własny rytm. Możemy sami, tak jak ona. Mogę sama. Chcę sama. Chcę… ale nie do lustra. Chcę dla Ciebie. Oddać się muzyce, przejąć kontrolę i zwiększyć swobodę ruchów. Nagle, spontanicznie, bezwstydnie. Mógłbyś poddać się temu, co robię. Mogłabym sprawić najpierw, żebyś nie mógł się ruszyć, a potem kusić Cię do woli. Mogłabym tak przed Twoim nosem, prawie Cię dotykając, dając napawać się ulubionym zapachem.

          Niewykorzystana idea. Jedna z wielu. Nigdy nie wiesz, kiedy przyjdzie jej czas.